18 Juli - Aneto in koninklijke stijl
Na de hoogste van Andorra was het uiteraard ook de beurt aan de hoogste van de Pyreneeën : de Aneto (3404).
We vertrokken vanuit de vallei van Benasque. Na een veel te korte nacht namen we om 5h het busje naar Besurta (1910). Bij het eerste stuk (in het donker dus) was het pad gemarkeerd met reflectoren - innoverende luxe. Na de Rencluse-hut (2140) was het gedaan met dat soort foefjes en zochten we onze weg door blokken- en sneeuwvelden. Gemakkelijk denk je - volg gewoon de andere klimmers... Fout natuurlijk, dat koste ons de nodige strafhoogtemeters en strafminuten. Daarna ging het zachtjes over een perfect spoor door sneeuw (heel veel sneeuw dit seizoen) naar de voortop. De fameuze "Pas van Mohammed" (een gemakkelijk stukje rotsklimmen boven een vreselijk afgrond) bracht ons op de top. Die bleef discreet in de mist.
Voor de afdaling namen we een andere route. Veel eenzamer, langs enkele adembenemende stukken. En uiteindelijk op een prachtige stuk hoogveen/weiland Plan de Aigualluts, waar de schoenen uitgingen om de rivier wadend te kruisen.
De attractie is het grote gat in de grond waar die hele rivier in verdwijnt, voor een ondergrondse route van Spanje richting Frankrijk.
We vertrokken vanuit de vallei van Benasque. Na een veel te korte nacht namen we om 5h het busje naar Besurta (1910). Bij het eerste stuk (in het donker dus) was het pad gemarkeerd met reflectoren - innoverende luxe. Na de Rencluse-hut (2140) was het gedaan met dat soort foefjes en zochten we onze weg door blokken- en sneeuwvelden. Gemakkelijk denk je - volg gewoon de andere klimmers... Fout natuurlijk, dat koste ons de nodige strafhoogtemeters en strafminuten. Daarna ging het zachtjes over een perfect spoor door sneeuw (heel veel sneeuw dit seizoen) naar de voortop. De fameuze "Pas van Mohammed" (een gemakkelijk stukje rotsklimmen boven een vreselijk afgrond) bracht ons op de top. Die bleef discreet in de mist.
Voor de afdaling namen we een andere route. Veel eenzamer, langs enkele adembenemende stukken. En uiteindelijk op een prachtige stuk hoogveen/weiland Plan de Aigualluts, waar de schoenen uitgingen om de rivier wadend te kruisen.
De attractie is het grote gat in de grond waar die hele rivier in verdwijnt, voor een ondergrondse route van Spanje richting Frankrijk.
 |
| Vanop Collado de Coronas uitkijken op de Encentats |
 |
| Met 5 man op deze drukken top. Dat valt reuze mee. |
 |
| Halfweg de afdaling, terugblik op Aneto. Keuze tussen afdaling langs de Barranco of de Camin d'Antonio (achter me). |
 |
| Plan de Aigualluts. Een klein km stroomop is een brugje. We kiezen voor waden. |
 |
| Hier ergens verdwijnt de Garonne om in vogelvlucht 3.6 km verder, in Val d'Aran, terug bovengronds te komen. |
Reacties
Een reactie posten