7 juli Eindigen in schoonheid en een onweer
Estom - Col de Culaus - Gite la Saugue is een erg gevarieerde en lange etappe.
Het eerste stukje, van de bivakplek tot Refuge Russell (1998) was langs een aangenaam pad. Bloemenweitjes en de dennenbossen met rododendrons. De onbewaakte hut is perfect onderhouden. Eigenlijk had ik veel beter hier overnacht.
Bij de ruïnes van een oude bergerie verdwaal ik even. Typisch Pyreneeën : geen wegwijzers of opzichtige verfstrepen, alleen wat discrete steenmannetjes om je te leiden. Ik pik het juiste pad op, steeds ruiger tot Col de Culaus (2565).
De afdaling gaat eerst superefficiënt over sneeuwveldjes. Vanaf het eerste meertje is het uit met de pret: de padloze afdaling gaat door een immens blokkenveld: balanceren van de ene granieten tientonner naar de volgende. Zodra ik kan wijk ik, op ca. 2200m, uit naar de Crête de Heche. Op deze rotsgraat is er een heerlijk uitzicht op de volgende twee meertjes.
Bij de afdaling verprutst de rommel die EDF achterliet bij de bouw van waterkracht-tunnels, het zicht op de Soultarra watervallen.
Ik ben net op tijd bij de rand van het bos (een prachtig oud bos met hoge Tolkien-factor) om te schuilen voor de eerste bui. Veel hielp het niet. Op de GR10 die ik de laatste 2 h van de tocht volg gaat her steeds harder regenen, met bijhorend dondergerommel.
Gelukkig zijn we maar met z'n zessen in de Gite, plaats zat om alles te drogen.
Het eerste stukje, van de bivakplek tot Refuge Russell (1998) was langs een aangenaam pad. Bloemenweitjes en de dennenbossen met rododendrons. De onbewaakte hut is perfect onderhouden. Eigenlijk had ik veel beter hier overnacht.
Bij de ruïnes van een oude bergerie verdwaal ik even. Typisch Pyreneeën : geen wegwijzers of opzichtige verfstrepen, alleen wat discrete steenmannetjes om je te leiden. Ik pik het juiste pad op, steeds ruiger tot Col de Culaus (2565).
De afdaling gaat eerst superefficiënt over sneeuwveldjes. Vanaf het eerste meertje is het uit met de pret: de padloze afdaling gaat door een immens blokkenveld: balanceren van de ene granieten tientonner naar de volgende. Zodra ik kan wijk ik, op ca. 2200m, uit naar de Crête de Heche. Op deze rotsgraat is er een heerlijk uitzicht op de volgende twee meertjes.
Bij de afdaling verprutst de rommel die EDF achterliet bij de bouw van waterkracht-tunnels, het zicht op de Soultarra watervallen.
Ik ben net op tijd bij de rand van het bos (een prachtig oud bos met hoge Tolkien-factor) om te schuilen voor de eerste bui. Veel hielp het niet. Op de GR10 die ik de laatste 2 h van de tocht volg gaat her steeds harder regenen, met bijhorend dondergerommel.
Gelukkig zijn we maar met z'n zessen in de Gite, plaats zat om alles te drogen.
 |
| Naamloos meer op 2294 m |
 |
| Lac de Cestrède |
 |
| Na het onweer, in de Gîte de Saugé |
Reacties
Een reactie posten